انتخاب پایگاه داده برتر؛ PostgreSQL ،MySQL و SQL Server؟

انتخاب پایگاه داده برتر؛ PostgreSQL ،MySQL و SQL Server؟

انتخاب بین پایگاه‌ داده‌ SQL و غیر SQL معمولاً به تفاوت های ساختاری بستگی داره. با این حال، وقتی داریم چندین راه حل SQL رو بررسی می کنیم، معیارها خیلی بیشتر پیچیده میشن.

حالا میخوایم جنبه ها رو دقیق تر بررسی کنیم و عملکرد پایه ای هر کدوم رو تحلیل کنیم. ما به سه تا از محبوب ترین پایگاه‌ داده های رابطه ای نگاه می کنیم:انتخاب بین MySQL و PostgreSQL و SQL Server.

برای کمک به شما، ما مشاوره هایی از توسعه دهندگان پایگاه‌ دادمون جمع‌ آوری کردیم، دوباره راهنماها رو مرور کردیم و حتی به راهنماهای رسمی و عمیق تر نگاه کردیم. ما معمولاً ترجیحات شخصی خودمون رو داریم، اما در این راهنما، ترجیحات شخصی رو کنار می گذاریم تا مقایسه ای عینی و بی طرفانه ارائه بدیم.

MySQL

MySQL یکی از محبوب ترین پایگاه داده هاست، طبق رتبه‌بندی DB Engines. این پایگاه داده یک رهبر مشخص در بین راه حل های SQL به حساب میاد که توسط شرکت هایی مثل گوگل، لینکدین، آمازون، نتفلیکس، توییتر و دیگران استفاده میشه. محبوبیت MySQL به شدت افزایش پیدا کرده چون تیم ها به طور فزاینده ای به جای راه حل های تجاری، به سراغ راه حل های متن‌باز میرن.

قیمت: این پایگاه داده توسط اوراکل توسعه داده شده و ابزارهای اضافی پرداختی هم داره؛ اما عملکرد اصلی اون به صورت رایگان در دسترسه.

زبان: MySQL با زبان ++C نوشته شده و مدیریت پایگاه داده با استفاده از زبان Structured Query Language (SQL) انجام میشه.

PostgreSQL

PostgreSQL یک پایگاه داده رابطه ای تست شده و اثبات شده است که به خاطر پشتیبانی از انواع داده های متعدد، ذخیره سازی شهودی داده های بدون ساختار (schemaless) و عملکرد غنی شناخته میشه. بعضی از توسعه‌ دهندگان حتی تا جایی پیش میرن که میگن این پایگاه‌ داده پیشرفته‌ ترین پایگاه‌ داده متن‌باز در بازار است. ما به این اندازه نمیریم، ولی قطعاً یک راه‌ حل بسیار جامع و جهانیه.

قیمت: رایگان

زبان: C

SQL Server

برخلاف PostgreSQL و SQL Server ،MySQL یک راه‌حل تجاریه. این پایگاه‌داده توسط شرکت‌ هایی که به طور منظم با حجم بالای ترافیک کار میکنن ترجیح داده میشه. همچنین به عنوان یکی از سازگارترین سیستم‌ ها با سرویس‌ های ویندوز شناخته میشه.

قیمت: این پایگاه داده یک نسخه رایگان برای توسعه‌ دهندگان و کسب‌ و کارهای کوچک داره که فقط از 1 پردازنده، 1 گیگابایت حافظه حداکثر که توسط موتور پایگاه داده استفاده میشه و حداکثر اندازه پایگاه‌ داده 10 گیگابایت پشتیبانی میکنه.

برای استفاده از سرور، کاربران باید مبلغ 931 دلار پرداخت کنن.

مقایسه جانبی ابزارهای SQL

در این مقایسه، عملکرد سه پایگاه‌ داده SQL پرکاربرد رو بررسی می کنیم، کاربردهای اون ها، مزایا و معایب مربوطه رو تحلیل می کنیم. اول از همه، با بررسی عملکرد دقیق شروع می کنیم.

تغییرات داده‌ها

در این بخش، ما سهولت تغییر داده ها و دیفراگمنت (شکستن قطعات) پایگاه داده رو ارزیابی می کنیم. اولویت اصلی، انعطاف پذیری، امنیت و قابلیت استفاده سیستم هاست.

بروزرسانی ردیف‌ ها (Row Updates)

این معیار به الگوریتم هایی که یک پایگاه داده برای به‌روزرسانی محتوای خودش، سرعت و کارایی استفاده میکنه اشاره داره.

MySQL: این پایگاه داده به طور خودکار داده ها رو به فضای ذخیره سازی بازگشتی (rollback storage) به‌روزرسانی میکنه. اگر چیزی اشتباه پیش بره، توسعه دهندگان همیشه می تونن به نسخه قبلی برگردن.

PostgreSQL: توسعه‌دهندگان یک ستون و ردیف جدید اضافه می‌کنن تا پایگاه‌داده به‌روزرسانی بشه. تمام ردیف‌های به‌روزرسانی‌شده شناسه‌های (ID) منحصر به فردی دارن. این باعث افزایش تعداد ستون‌ها و ردیف‌ها و در نتیجه افزایش اندازه پایگاه‌داده میشه، ولی از طرفی، توسعه‌دهندگان از خوانایی بالاتر بهره می‌برن.

SQL Server: این پایگاه‌داده سه موتور داره که مسئول به‌روزرسانی ردیف‌ها هستن. موتور ROW Store اطلاعات مربوط به تمام به‌روزرسانی‌های ردیف قبلی، شناسه‌ها و محتوای اصلاح‌شده رو نگهداری می‌کنه. موتور In-Memory به تجزیه و تحلیل کیفیت پایگاه‌داده به‌روزرسانی‌شده با استفاده از یک جمع‌آوری‌کننده زباله (garbage collector) می‌پردازه. پایگاه‌داده Column-Store به شما اجازه میده که به‌روزرسانی‌ها رو در ستون‌ها ذخیره کنید، مشابه با پایگاه‌داده‌های مبتنی بر ستون.

بین این سه پایگاه‌داده، SQL سرور شاید بیشترین انعطاف‌پذیری و کارایی رو ارائه بده، چون این امکان رو فراهم می‌کنه که ردیف‌ها و ستون‌های بروزرسانی‌شده رو نظارت کنید، خطاها رو جمع‌آوری کنید و فرآیند رو خودکار کنید. تفاوت اصلی بینSQL Server و MySQL و PostgreSQL بیشتر در شخصی‌سازی موقعیت‌هاست SQL Server امکانات بسیار بیشتری نسبت به بقیه ارائه میده.

دیفراگمنتیشن (Defragmentation)

زمانی که توسعه‌دهندگان بخش‌های مختلف یک پایگاه‌داده SQL رو به‌روزرسانی می‌کنن، تغییرات در نقاط مختلف سیستم‌ها اتفاق می‌افته و ممکنه خواندن، پیگیری و مدیریت اون‌ها سخت بشه. بنابراین، نگهداری پایگاه‌داده باید شامل دیفراگمنتیشن باشه فرآیندی که در اون پایگاه‌داده به‌روزرسانی‌شده با تخصیص شاخص‌ها (indexes)، بازبینی ساختار و ایجاد صفحات جدید یکپارچه میشه. این فرآیند فضای دیسک که به درستی استفاده نمی‌شه رو آزاد می‌کنه تا پایگاه‌داده سریع‌تر اجرا بشه.

PostgreSQL به شما این امکان رو میده که تمام جداول یک لایه داده (data layer) رو اسکن کنید تا ردیف‌های خالی رو پیدا کرده و عناصر غیرضروری رو حذف کنید. با این کار، سیستم فضای دیسک رو آزاد می‌کنه. با این حال، این روش به مقدار زیادی از CPU نیاز داره و ممکنه بر عملکرد برنامه تاثیر بذاره.

SQL Server یک جمع‌آوری‌کننده زباله کارآمد ارائه میده که بیشتر از 15-20 درصد بار اضافی ایجاد نمیکنه. از نظر فنی، توسعه‌دهندگان می‌تونن حتی جمع‌آوری‌کننده زباله رو به صورت پیوسته اجرا کنن چون اینقدر کارآمد هست.

در کل، MySQL و SQL Server روش‌های بیشتری برای دیفراگمنتیشن نسبت به PostgreSQL ارائه میدن. این سیستم‌ها کمتر از CPU استفاده میکنن و تنظیمات انعطاف‌پذیرتری فراهم میکنن.

پرس و جوهای داده (Data Queries)

در این بخش، ما نگاه می‌کنیم به اینکه سیستم‌ها چطور درخواست‌های کاربر رو کش کرده و پردازش میکنن، چه رویکردهایی برای ذخیره‌سازی داده‌ها دارن و چطور توسعه‌دهندگان می‌تونن این رو مدیریت کنن.

پول Buffer

برخی سیستم‌ها از اصطلاح «بافر» برای کش کردن استفاده می‌کنن، ولی فارغ از اصطلاحات، هدف ما اینه که الگوریتم‌هایی که سیستم‌ها برای پردازش پرس و جوهای کاربر و حفظ ارتباطات استفاده میکنن رو خلاصه کنیم.

• MySQL یک پول بافر مقیاس‌پذیر ارائه میده – توسعه‌دهندگان می‌تونن اندازه کش رو بر اساس حجم کاری تنظیم کنن. اگر هدف صرفه‌جویی در مصرف CPU و فضای ذخیره‌سازی باشه، توسعه‌دهندگان می‌تونن معیارهای دقیقی برای پول بافرشون در نظر بگیرن. علاوه بر این، مای‌اس‌کیوال این امکان رو میده که کش رو بر اساس بخش‌ها تقسیم کنن تا داده‌های مختلف ذخیره بشن و ایزولاسیون حداکثری صورت بگیره.
• PostgreSQL فرآیندها رو بیشتر از مای‌اس‌کیوال ایزوله میکنه و اون‌ها رو به عنوان یک فرآیند جداگانه سیستم‌عامل در نظر می‌گیره. هر پایگاه‌داده یک حافظه جداگانه داره و فرآیند خودش رو اجرا میکنه. از یک طرف، مدیریت و نظارت خیلی راحت‌تر میشه، ولی از طرف دیگه، مقیاس‌بندی چند پایگاه‌داده زمان و منابع محاسباتی زیادی می‌بره.
• SQL Server هم از یک پول بافر استفاده میکنه، و مثل مای‌اس‌کیوال، میشه اون رو بر اساس نیازهای پردازشی محدود یا افزایش داد. تمام کارها در یک پول انجام میشه و هیچ‌گونه صفحه‌های مختلفی مثل پستگرس‌کیوال وجود نداره.

اگر اولویت شما صرفه‌جویی در منابع محاسباتی و ذخیره‌سازی هست، راه‌حل‌های انعطاف‌پذیر رو انتخاب کنید: انتخاب بین MySQL و SQL Server خواهد بود. با این حال، اگر ترجیح میدین سازماندهی روشن و نظم بلندمدت داشته باشین، PostgreSQL با رویکرد ایزوله‌شده‌ش شاید انتخاب بهتری باشه.

جداول موقتی (Temporary Tables)

جداول موقتی به ذخیره نتایج میان‌دوره‌ای از پروسیجرهای پیچیده و منطق کسب‌وکار شاخه‌ای کمک میکنن. اگر شما به برخی اطلاعات فقط برای پیشبرد فرآیند بعدی نیاز دارین، ذخیره‌سازی اون‌ها در یک جدول معمولی منطقی نیست. جداول موقتی عملکرد و سازماندهی پایگاه‌داده رو با جدا کردن داده‌های میان‌دوره‌ای از اطلاعات اصلی بهبود می‌بخشن.

MySQL عملکرد محدودی برای جداول موقتی ارائه میده. توسعه‌دهندگان نمیتونن متغیرها رو تنظیم کنن یا قالب‌های سراسری ایجاد کنن. این نرم‌افزار حتی تعداد دفعاتی که میشه به یک جدول موقتی ارجاع داده بشه رو محدود میکنه – بیشتر از یک بار نمیشه به اون ارجاع داد.

PostgreSQL عملکرد بسیار بیشتری در رابطه با محتوای موقتی ارائه میده. شما میتونید جداول موقتی رو به دو دسته محلی و سراسری تقسیم کنید و اون‌ها رو با متغیرهای انعطاف‌پذیر تنظیم کنید.

SQL Server هم عملکرد غنی‌ای برای مدیریت جداول موقتی ارائه میده. شما میتونید جداول موقتی محلی و سراسری ایجاد کنید و همچنین بر روی متغیرها نظارت کنید و اون‌ها رو ایجاد کنید.

جداول موقتی برای برنامه‌هایی که منطق کسب‌وکار پیچیده‌ای دارن ضروری هستن. اگر نرم‌افزار شما پروسه‌های پیچیده زیادی رو اجرا میکنه، نیاز دارید که چندین نتیجه میان‌دوره‌ای رو ذخیره کنید. داشتن قابلیت‌های سفارشی‌سازی غنی اغلب در طول فرآیند توسعه ضروری خواهد بود.

شاخص‌ها (Indexes)

شیوه‌ای که یک پایگاه‌داده شاخص‌ها رو مدیریت میکنه بسیار مهمه چون این شاخص‌ها برای یافتن داده‌ها بدون جستجو برای ردیف خاصی استفاده میشن. شاخص‌ها میتونن به چندین ردیف و ستون ارجاع بدن. شما میتونید همون شاخص رو به فایل‌هایی که در مکان‌های مختلف پایگاه‌داده قرار دارن اختصاص بدید و تمام این قطعات رو با یک جستجوی واحد جمع‌آوری کنید.

در این مقایسه، ما روش ایجاد شاخص‌ها در هر راه‌حل رو ارزیابی کردیم، پشتیبانی از جستجوهای چند شاخصی و شاخص‌های چند ستونه، و همچنین شاخص‌های جزئی.

MySQL شاخص‌ها رو در جداول و خوشه‌ها سازماندهی میکنه. توسعه‌دهندگان می‌تونن به طور خودکار شاخص‌ها رو در پایگاه‌داده خودشون پیدا کرده و به‌روزرسانی کنن. جستجو چندان انعطاف‌پذیر نیست – نمی‌تونید در یک پرس‌وجو چند شاخص رو جستجو کنید. مای‌اس‌کیوال از شاخص‌های چند ستونه پشتیبانی میکنه و امکان اضافه کردن تا 16 ستون رو فراهم می‌کنه.

PostgreSQL هم از سازماندهی جداول بر اساس شاخص پشتیبانی میکنه، اما نسخه‌های اولیه اون شامل به‌روزرسانی خودکار شاخص‌ها نیستن (این ویژگی فقط بعد از انتشار نسخه 11 اضافه شد). این راه‌حل همچنین امکان جستجو در چندین شاخص رو در یک جستجو فراهم میکنه، که به این معنیه که شما می‌تونید اطلاعات زیادی پیدا کنید. تنظیمات شاخص‌های چند ستونه در پستگرس‌کیوال هم انعطاف‌پذیرتر از مای‌اس‌کیوال هست – توسعه‌دهندگان می‌تونن تا 32 ستون رو شامل کنن.

SQL Server امکانات خودکار غنی‌ای برای مدیریت شاخص‌ها ارائه میده. اون‌ها می‌تونن در خوشه‌ها سازماندهی بشن و ترتیب صحیح ردیف‌ها رو بدون دخالت دستی حفظ کنن. این راه‌حل همچنین از جستجوهای چند شاخصی و شاخص‌های جزئی پشتیبانی میکنه.

داشتن تنظیمات انعطاف‌پذیر برای شاخص‌ها باعث میشه که اطلاعات سریع‌تر جستجو بشن و داده‌های متعدد به طور همزمان سازماندهی بشن.

جداول بهینه‌سازی‌شده در حافظه (Memory-Optimized Tables)

جداول بهینه‌سازی‌شده در حافظه عمدتاً به عنوان یک مفهوم در ام‌اس‌اس‌کیوال سرور شناخته میشن، ولی در سایر راه‌حل‌های مدیریت پایگاه‌داده هم وجود دارن. چنین جدولی در حافظه فعال و فضای دیسک به شکل ساده‌تری ذخیره میشه. برای افزایش سرعت تراکنش، اپلیکیشن می‌تونه به راحتی داده‌ها رو مستقیماً از دیسک دسترسی پیدا کنه، بدون اینکه تراکنش‌های همزمان رو مسدود کنه. برای فرآیندهایی که به طور منظم انجام میشن و معمولاً به زمان زیادی نیاز دارن، یک جدول بهینه‌سازی‌شده در حافظه می‌تونه راه‌حلی برای بهبود عملکرد پایگاه‌داده باشه.

MySQL از جداول ذخیره‌شده در حافظه پشتیبانی میکنه، اما نمی‌تونه در تراکنش‌ها شرکت کنه و امنیت اون به شدت آسیب‌پذیره. این جداول فقط برای اهداف خواندن استفاده میشن و می‌تونن عملیات‌های ابتدایی رو ساده کنن. در حال حاضر، مای‌اس‌کیوال هنوز به استفاده کامل از جداول بهینه‌سازی‌شده در حافظه نزدیک نشده.

PostgreSQL از ایجاد پایگاه‌داده در حافظه پشتیبانی نمی‌کنه.

SQL Server از استراتژی خوش‌بینانه برای مدیریت جداول بهینه‌سازی‌شده در حافظه استفاده میکنه، به این معنی که اون‌ها می‌تونن در تراکنش‌ها همراه با جداول معمولی شرکت کنن. تراکنش‌های مبتنی بر حافظه سریع‌تر از تراکنش‌های معمولی هستن و این باعث افزایش چشمگیر سرعت اپلیکیشن میشه.

همونطور که انتظار میرفت، جداول بهینه‌سازی‌شده در حافظه بهترین تنظیمات رو در مای‌اس‌کیوال دارن این اساساً رویکرد بومی اون‌هاست. این ویژگی یک قابلیت ضروری برای پایگاه‌داده نیست، اما هنوز هم راه خوبی برای بهبود عملکرد به شمار میره.

پشتیبانی از JSON

استفاده از فایل‌های JSON به توسعه‌دهندگان این امکان رو میده که داده‌های غیر عددی رو ذخیره کرده و عملکرد سریع‌تری به دست بیارن. اسناد JSON نیازی به تجزیه ندارن که این باعث افزایش سرعت پردازش به میزان قابل توجهی میشه. اون‌ها به راحتی قابل خواندن و دسترسی هستن، به همین دلیل پشتیبانی از JSON نگهداری پایگاه‌داده رو ساده‌تر می‌کنه. فایل‌های JSON معمولاً در پایگاه‌داده‌های غیررابطه‌ای استفاده میشن، ولی اخیراً راه‌حل‌های SQL هم از این فرمت پشتیبانی میکنن.

MySQL از فایل‌های JSON پشتیبانی میکنه اما اجازه ایجاد شاخص بر روی اون‌ها رو نمی‌ده. به طور کلی، عملکرد برای فایل‌های JSON در مای‌اس‌کیوال بسیار محدود هست و توسعه‌دهندگان بیشتر ترجیح میدن از رشته‌های کلاسیک استفاده کنن. مشابه پایگاه‌داده‌های غیررابطه‌ای، مای‌اس‌کیوال همچنین امکان کار با داده‌های جغرافیایی رو فراهم میکنه، اگرچه مدیریت اون‌ها به اندازه سایر سیستم‌ها شهودی نیست.

PostgreSQL از فایل‌های JSON پشتیبانی میکنه و همچنین امکان ایجاد شاخص و به‌روزرسانی جزئی اون‌ها رو هم فراهم میکنه. پایگاه‌داده حتی بیشتر از مای‌اس‌کیوال داده‌های اضافی رو پشتیبانی میکنه. کاربران می‌تونن انواع داده تعریف‌شده توسط کاربر، داده‌های جغرافیایی، آرایه‌های چندبعدی و خیلی چیزهای دیگه رو آپلود کنن.

SQL Server همچنین پشتیبانی کامل از اسناد JSON، به‌روزرسانی‌ها، عملکرد و نگهداری اون‌ها رو فراهم میکنه. این سیستم ویژگی‌های اضافی زیادی برای داده‌های GPS، انواع داده تعریف‌شده توسط کاربر، اطلاعات سلسله‌مراتبی و غیره داره.

در مجموع، هر سه راه‌حل بسیار جامع هستن و عملکرد زیادی برای داده‌های غیرمعمول ارائه میدن. با این حال، مای‌اس‌کیوال محدودیت‌های زیادی برای فایل‌های JSON داره، اما به غیر از این، با داده‌های پیشرفته سازگاری بالایی داره.

تکرار (Replication) و پارتیشن‌بندی (Sharding)

زمانی که اپلیکیشن رشد میکنه، یک سرور دیگه نمیتونه تمام حجم کاری رو تحمل کنه.

مدیریت یک ذخیره‌سازی واحد پیچیده میشه و توسعه‌دهندگان ترجیح میدن به ذخیره‌سازی‌های مختلف مهاجرت کنن یا حداقل پارتیشن‌هایی ایجاد کنن. فرآیند پارتیشن‌بندی ایجاد چندین بخش برای داده‌ها در یک فرآیند واحد هست.

پارتیشن‌بندی (Partitioning)

تعویض در پایگاه‌داده‌های NoSQL ساده‌تر هست چون اون‌ها از مقیاس‌گذاری افقی به جای عمودی پشتیبانی میکنن – افزایش تعداد مکان‌ها به جای افزایش اندازه یک مکان واحد. با این حال، این امکان وجود داره که داده‌ها رو حتی در راه‌حل‌های SQL هم بین بخش‌های مختلف توزیع کنید، هرچند که این روش کمی کمتر کارآمد هست.

MySQL اجازه میده که پایگاه‌داده‌ها با استفاده از توابع هش پارتیشن‌بندی بشن تا داده‌ها بین چندین گره توزیع بشن. توسعه‌دهندگان می‌تونن یک کلید پارتیشن خاص ایجاد کنن که محل داده رو تعیین کنه. استفاده از هشینگ باعث جلوگیری از ایجاد گلوگاه‌ها (bottlenecks) و ساده‌تر شدن نگهداری میشه.

PostgreSQL امکان ایجاد پارتیشن‌های LIST و RANGE رو فراهم میکنه که در اون‌ها شاخص پارتیشن به صورت دستی ایجاد میشه. توسعه‌دهندگان باید ستون‌های والد و فرزند رو شناسایی کنن قبل از اینکه پارتیشن به اون‌ها اختصاص پیدا کنه.

SQL Server هم امکان پارتیشن‌بندی RANGE رو ارائه میده، جایی که پارتیشن به تمام مقادیری که در یک بازه خاص قرار می‌گیرن اختصاص داده میشه. اگر داده‌ها در محدوده مشخص قرار بگیرن، به پارتیشن منتقل میشن.

اکوسیستم (Ecosystem)

اکوسیستم پایگاه‌داده مهمه چون فرکانس به‌روزرسانی‌ها، در دسترس بودن منابع یادگیری، تقاضا در بازار و میراث بلندمدت ابزار رو تعریف میکنه.

اکوسیستم MySQL

MySQL بخشی از اکوسیستم اوراکل است. این بزرگترین پایگاه‌داده SQL در بازار است با یک جامعه بزرگ متن‌باز.

توسعه‌دهندگان می‌توانند یا افزونه‌های تجاری که توسط تیم اوراکل توسعه داده شده رو خریداری کنند یا از نصب‌های نرم‌افزار رایگان استفاده کنند. ابزارهایی برای مدیریت پایگاه‌داده، نظارت، بهینه‌سازی و یادگیری به راحتی پیدا می‌کنید. خود پایگاه‌داده نصب راحتی داره – همه کاری که باید انجام بدید اینه که نصب‌کننده رو دانلود کنید.

MySQL به مدت 25 سال یک راه‌حل پایگاه‌داده قابل اعتماد بوده و آمار نشان‌دهنده هیچ‌گونه نشانه‌ای از افول اون نیست. به نظر می‌رسه که مای‌اس‌کیوال همچنان موقعیت رهبری خود را نه تنها در بین ابزارهای SQL بلکه در بین تمامی پایگاه‌داده‌ها حفظ خواهد کرد.

اکوسیستم PostgreSQL

جامعه PostgreSQL ابزارهای زیادی برای مقیاس‌گذاری و بهینه‌سازی نرم‌افزار ارائه میده.

شما می‌تونید افزونه‌ها رو بر اساس صنعت خود پیدا کنید لیست کامل اون‌ها رو می‌تونید در صفحه رسمی ببینید. این یکپارچگی‌ها به توسعه‌دهندگان اجازه میدن که کلاستریدینگ انجام بدن، هوش مصنوعی رو یکپارچه کنن، همکاری کنن، مشکلات رو پیگیری کنن، بهبود نگاشت شیء (object mapping) داشته باشن و بسیاری از ویژگی‌های ضروری دیگه رو پوشش بدن.

برخی از توسعه‌دهندگان اشاره میکنن که فرآیند نصب PostgreSQL کمی پیچیده‌تر هست. برخلاف MySQL که به راحتی قابل اجراست، PostgreSQL نیاز به نصب‌های اضافی داره.

اکوسیستم SQL Server

SQL Server به طور کامل با ویندوز و تمامی سیستم‌عامل‌ها و ابزارهای مایکروسافت سازگاری داره.

اگر شما با ویندوز کار می‌کنید، SQL Server قطعاً بهترین گزینه در بازار هست. کاربران این پایگاه‌داده به بسیاری از ابزارهای اضافی دسترسی پیدا می‌کنن که شامل نظارت بر سرور (Navicat Monitor)، تحلیل داده‌ها، تجزیه و تحلیل (SQL Parser) و نرم‌افزارهای مدیریت امنیت (DBHawk) میشه.

اکوسیستم SQL Server بیشتر به سمت زیرساخت‌های بزرگ متمایل هست. این پایگاه‌داده گران‌تر از رقبای متن‌باز است، اما در نهایت کاربران به اکوسیستم رسمی که به طور مداوم به‌روزرسانی میشه و پشتیبانی فعال از مشتریان دسترسی پیدا می‌کنن.

تفاوت بین SQL و MySQL چیه؟

MySQL یک پایگاه‌داده متن‌باز هست، در حالی که SQL Server یک پایگاه‌داده تجاریه. مای‌اس‌کیوال محبوب‌تره، ولی SQL Server به آن نزدیک شده.

محبوبیت (Popularity)

برای شروع، ما رتبه‌بندی‌های DB Engines رو برای هر موتور مقایسه‌شده تحلیل کردیم. رهبر این مقایسه MySQL هست، که دومین پایگاه‌داده محبوب و دومین راه‌حل رابطه‌ای محبوب‌ترین است. SQL Server در جایگاه سوم قرار داره، در حالی که PostgreSQL در رتبه چهارم قرار داره.

آمارهای Statista همین روند رو نشون میدن. مای‌اس‌کیوال در جایگاه دوم قرار داره، با اینکه جایگاه اول رو Oracle داره که امروزه محبوب‌ترین سیستم مدیریت پایگاه‌داده (DBMS) است. SQL Server با تفاوت کمی در رتبه بعدی قرار داره، در حالی که PostgreSQL که بعد از اون قرار داره، کمتر شناخته‌شده هست.

MySQL به همین دلیل، محبوب‌ترین پایگاه‌داده در بازار هست که به این معنیه که پیدا کردن تیم‌های متخصص، منابع یادگیری، کتابخانه‌های قابل استفاده مجدد و افزونه‌های آماده کار راحتی خواهد بود. پس، اگر در انتخاب بین SQL Server و MySQL از نظر روندهای بازار شک دارید، دومی انتخاب بهتری هست.

شرکت‌های استفاده‌کننده از MySQL

• گوگل
• یودمی (Udemy)
• نتفلیکس (Netflix)
• ایر بی‌ان‌بی (Airbnb)
• آمازون (Amazon)
• پینترست (Pinterest)

MySQL به طور گسترده‌ای توسط شرکت‌های بزرگ و سازمان‌های دولتی استفاده میشه. در 25 سال گذشته، این راه‌حل به عنوان یک سیستم مدیریت پایگاه‌داده قابل اعتماد شناخته شده و همونطور که زمان نشون میده، واقعاً قادر به پشتیبانی از پروژه‌های بلندمدت هست.

شرکت‌هایی که از PostgreSQL استفاده میکنن

• اپل (Apple)
• اسکایپ (Skype)
• سیسکو (Cisco)
• اتسی (Etsy)

PostgreSQL به خاطر عملکرد شهودی و تنظیمات امنیتی متنوع شناخته میشه. به همین دلیل کاربرد اصلی اون در پلتفرم‌های دولتی، اپلیکیشن‌های پیام‌رسان، چت‌های ویدیویی و پلتفرم‌های تجارت الکترونیک هست.

شرکت‌هایی که از SQL Server استفاده میکنن

• جی‌پی‌مورگان چیس (JPMorganChase)
• بانک آمریکا (Bank of America)
• یو پی اس (UPS)
• هیوستون متودئیست (Houston Methodist)

SQL Server یک انتخاب رایج برای شرکت‌های بزرگ با منطق کسب‌وکار وسیع و پردازش همزمان چندین اپلیکیشن هست.

تیم‌هایی که اولویت رو به کارایی و قابلیت اطمینان به جای مقیاس‌پذیری و هزینه‌ها میدن، معمولاً این پایگاه‌داده رو انتخاب میکنن. این پایگاه‌داده یک گزینه معمول برای صنایع “سنتی” مثل مالی، امنیت، تولید و غیره هست.

نتیجه‌گیری

انتخاب بین سه پایگاه‌داده پرطرفدار در نهایت به مقایسه عملکرد، موارد استفاده و اکوسیستم‌ها بستگی داره. شرکت‌هایی که انعطاف‌پذیری، صرفه‌جویی در هزینه و نوآوری رو اولویت میدن معمولاً به سراغ راه‌حل‌های متن‌باز میرن. این پایگاه‌داده‌ها می‌تونن با افزونه‌های رایگان زیادی یکپارچه بشن، جوامع کاربری فعالی دارن و به طور مداوم به‌روزرسانی میشن.

برای شرکت‌هایی که راه‌حل‌های تجاری سنتی رو ترجیح میدن، نرم‌افزارهایی مثل SQL Server که توسط یک شرکت بزرگ پشتیبانی میشه و با زیرساخت‌های وسیع سازگار هست، گزینه بهتری خواهد بود. اون‌ها به پشتیبانی فنی مداوم، کمک‌های شخصی‌سازی‌شده و ابزارهای مدیریت حرفه‌ای دسترسی دارن.

امیدواریم این مطلب براتون مفید بوده باشه، همچنین در صورت وجود سوال یا ابهام خوشحال میشیم که پاسخگوی شما باشیم.