چگونه ویدیو را در پریمیر پرو استبلایز (Stabilize) کنیم؟

چگونه ویدیو را در پریمیر پرو استبلایز (Stabilize) کنیم؟

خوشبختانه، پریمیر پرو یه ابزار پایدارسازی (Stabilizer) خیلی ساده و در عین حال قدرتمند داره که فقط با یه کلیک فعال میشه.

در این آموزش مرحله به مرحله با Premiere Pro، قراره هرچیزی که لازمه برای پایدارسازی فوتیج لرزان بدونی رو با هم مرور کنیم، مناسب برای تمام دستگاه های Mac و Windows داخل مجموعه Adobe Creative Cloud.
“فوتیج لرزان میتونه یه شات فوق العاده رو خراب کنه“

پایدارسازی فوتیج با استفاده از Warp Stabilizer

تنها روش واقعی برای اضافه کردن افکت پایدارسازی توی پریمر پرو، استفاده از افکت Warp Stabilizer هست. این افکت رو میتونی از طریق پنل Effects پیدا کنی (این پنل توی محیط کاری Edit، پایین سمت چپ صفحه قرار داره).

پنل Effects توی پریمیر پرو شامل همه افکت های پیشرفته‌ی ویدیویی و ترنزیشن هاست.

توی کادر جستجوی پنل Effects کلمه‌ی stabilize رو تایپ کن تا افکت Warp Stabilizer رو پیدا کنی. با دوبار کلیک کردن روی این افکت، به صورت خودکار روی کلیپ ویدیویی انتخاب شده اضافه میشه. همچنین میتونی خیلی راحت این افکت رو بگیری و بندازی روی فوتیج مورد نظرت تا اعمال بشه.

وقتی افکت رو به کلیپت اضافه کردی، Premiere Pro به صورت خودکار شروع میکنه به آنالیز کردن اون. یه نوار پیشرفت آبی رنگ توی پنجره‌ی پخش (Playback Window) نشون میده که چقدر از فرایند پایدارسازی باقی مونده.

بعد از اینکه نوار پیشرفت کامل شد، برو به پنل Effects Control. اینجا میتونی تنظیمات مربوط به پایدارسازی رو تغییر بدی. پریمیر پرو از یه الگوریتم استفاده میکنه که کل ویدیو رو بررسی میکنه و حرکات بزرگ تر رو شناسایی میکنه.

زیر دکمه های Analyze و Cancel چند تا گزینه مختلف وجود داره که مشخص میکنن پریمیر پرو چطور فوتیج شما رو پایدارسازی کنه. این گزینه ها شامل Result – Smoothness – Preserve Scale و Method هستن که زیرمنوی پایدارسازی قرار گرفتن.

توی زیرمنوی Result دو تا گزینه وجود داره: Smooth Motion و No Motion.
گزینه‌ی Smooth Motion باعث میشه حرکات نرم تر بشن
در حالی که No Motion سعی میکنه به فوتیج شما یه حالت شبیه قرار گرفتن روی سه پایه (Tripod) بده.

البته این افکت بسته به مقدار حرکتی که توی فوتیج وجود داره میتونه نتایج متفاوتی داشته باشه.

اسلایدر Smoothness مشخص میکنه حرکات وقتی افکت پایدارسازی اعمال میشه، چقدر نرم و روان تفسیر بشن.

زیرمنوی Method چند تا گزینه مختلف داره شامل:
Subspace Warp – Perspective – Position – Scale – Rotation و Position

گزینه‌ی Subspace Warp تمام لرزش های موجود توی فوتیج رو بررسی میکنه و با توجه به اون ها سعی میکنه تصویر رو صاف و پایدار کنه.
بقیه‌ی گزینه ها مثل Perspective و Position – Scale – Rotation پایدارسازی رو بر اساس محورهای حرکتی دوربین انجام میدن.

زیر تمام این تنظیمات، یه چک باکس به اسم Preserve Scale وجود داره. این گزینه باعث میشه نسبت مقیاس اصلی فوتیج حفظ بشه، اما در عوض ممکنه نوارهای مشکی به تصویرتون اضافه بشه. در اکثر مواقع، بهتره این گزینه رو غیرفعال بذارین (تیکش رو برندارین).

بعد از این بخش، یه سری گزینه‌ی پیشرفته تر وجود دارن که به جزئیات دقیق تری از پایدارسازی توی پریمیر پرو مربوط میشن. اگه از نتیجه‌ی پایدارسازی راضی نبودین، اینجا همون جاییه که باید با تنظیماتش بازی کنین. حتی یه زیرمنوی پیشرفته هم وجود داره که به Premiere اجازه میده آنالیز دقیق تری انجام بده و همچنین بهتون اجازه میده مقدار پایدارسازی رو تنظیم کنین، مخصوصا اگه با یه ویدیوی خیلی لرزان سر و کار دارین.

روش های دیگه برای پایدارسازی فوتیج در پریمیر

تنها روش دیگه‌ای که میشه فوتیج رو توی پریمیر پرو پایدارسازی کرد، استفاده همزمان با Adobe After Effects هست.

کافیه روی فوتیج توی تایم لاین کلیک راست کنین و گزینه‌ی Replace with After Effects Composition رو انتخاب کنین.

با انجام این کار، فوتیج شما وارد After Effects میشه، جایی که فرایند اضافه کردن افکت Warp Stabilizer تقریبا شبیه پریمیر پرو هست. گزینه های موجود هم تقریبا مشابه همون چیزیه که توی Premiere دیدین.

هرچند تفاوت ها خیلی محسوس نیستن، اما ابزار پایدارسازی (Stabilizer) توی Adobe After Effects معمولا یه مقدار بهتر از پریمیر پرو عمل میکنه، مخصوصا وقتی پایدارسازی دقیق تری برای فوتیج نیاز دارین.

نکاتی برای پایدارسازی ویدیو در پریمیر پرو

وقتی دارین ویدیو ضبط میکنین و میدونین که قراره بعدا توی مرحله‌ی تدوین پایدارش کنین، دوتا نکته مهم هست که باید موقع فیلمبرداری بهش توجه کنین.

اولین نکته اینه که همیشه مطمئن بشین توی محیطی با نور کافی فیلم میگیرین. نرم افزارهای پایدارسازی عالی هستن، اما توی شرایط نور کم فشار زیادی بهشون وارد میشه. توی این شرایط، افکت های پایدارسازی ممکنه خراب بشن و باعث لرزش های غیرطبیعی یا همون حالت ژله‌ای (Jello Look) توی تصویر بشن.

نکته دوم مربوط به عمق میدان (Depth of Field) هست. این مورد یکم پیچیده‌ست، چون عمق میدان کم باعث میشه فوتیج حس “سینمایی” داشته باشه، در حالی که عمق میدان زیاد اگه درست استفاده نشه میتونه تصویر رو “صاف” و “آماتورگونه” نشون بده. اما وقتی قراره افکت پایدارسازی اعمال بشه، عمق میدان زیاد باعث میشه حرکت های دوربین دیگه اون حالت ژله‌ای رو نداشته باشن.

توی پریمیر پرو ممکنه با یه سری مشکل حین پایدارسازی فوتیج مواجه بشین. مثلا ممکنه یه ارور دریافت کنین که میگه فوتیج شما “Nested” نیست. این مشکل معمولا زمانی پیش میاد که رزولوشن فوتیج با رزولوشن تایم لاین همخوانی نداره.

یه راه حل سریع برای این موضوع اینه که روی فوتیج کلیک راست کنین و گزینه‌ی Nest رو بزنین.

خلاصه

پایدارسازی ویدیو در مرحله‌ی پس تولید (Post Production) واقعا مسیر طولانی ای رو طی کرده و باعث شده سازنده ها ساعت ها زمان و هزینه های زیادی بابت تجهیزات فیزیکی مثل گیمبال صرفه جویی کنن.

توی شرایط مناسب، پایدارسازی دیجیتال میتونه درست به اندازه‌ی پایدارسازی فیزیکی خوب باشه، یا حتی بهتر. توی دنیای تولید محتوا، هرچی بیشتر بتونین زمان و هزینه ذخیره کنین، به نفع تونه.

پلاگین های شخص ثالث مثل Simon Says هم دقیقا به خاطر همین صرفه جویی در زمان و هزینه هستن که انقدر کاربردی ان. این افزونه میتونه به صورت بومی داخل پریمیر پرو ویدیوها رو به 100 زبان مختلف تبدیل به متن و زیرنویس کنه.

در انتها اگر این مطلب براتون مفید و کاربردی بود، خوشحال میشیم نظراتتون رو با ما به اشتراک بگذارین.